فرمانداری شهرستان نایین (۳۹۶/۰۴/۰۱)

حدود 30 درصد از مساحت استان اصفهان را بیابان‌ها تشکیل می‌دهند.
یک میلیون و 20 هزار هکتار از اراضی موجود استان را بیابان ها تشکیل می دهند. این زمین های خشک و بی آب و علف، حالا بحرانی به وجود آورده اند به نام بحران بیابان زایی. «زلزله خاموش»، نام دیگر این پدیده است. مشکلات زیست محیطی روز به روز افزایش می یابند و به گسترش بیابان ها دامن می زنند. این روند آرام و خاموش پیش می رود. بیابان ها هر روز فربه تر از روز قبلشان می شوند و همانند افعی، دهان باز می کنند و منابع طبیعی را می بلعند. از سوی دیگر باعث آسیب رساندن به اکوسیستم طبیعی می شوند.
این موضوعی است که حسینعلی نریمانی، رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی استان در گفت و گو با «اصفهان زیبا» به آن اشاره می کند. آن طور که او می گوید: «حدود 30 درصد از مساحت استان اصفهان را بیابان ها تشکیل می‌دهند که در هشت شهرستان آران و بیدگل، اصفهان، اردستان، برخوار، کاشان، نطنز، نائین و خور و بیابانک پراکنده شده اند. از این مقدار، بالغ بر یک میلیون و 92 هزار هکتار جزء کانون های بحرانی فرسایش بادی هستند.» رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی استان اصفهان در ادامه سخنانش می گوید: «از آن رو به این مناطق، کانون های بحرانی گفته می شود که گرد و غبارها در این نواحی، خسارت های زیادی را به منابع زیستی وارد می کنند. علاوه بر این، باعث آسیب رساندن به جاده ها و مناطق مسکونی و اراضی کشاورزی و ...  می‌شوند.»
این کانون‌های بحرانی:سال 49 بود که گسترش بیابان‌ها کم کم نگرانی‌هایی را در اصفهان به وجود آورد و اداره منابع طبیعی را به فکر مقابله با آن انداخت، چرا که با استناد به برآوردی که در سال 89 در این باره صورت گرفت، این کانون ها خسارتی معادل با 390 میلیارد ریال به منابع اقتصادی وارد می کنند. مهار بیابان زایی با روند مطلوبی صورت گرفت تا به آنجا که حالا و در وضعیتی که 47 سال از اولین اقدامات برای جلوگیری از  این زمین‌های خشک و بی‌آب، می‌گذرد، بیابان های شهرستانی های اردستان و نطنز  و خور و بیابانک و کاشان به مرحله تثبیت پایداری رسیده‌اند. این در حالی است که کارشناسان وضعیت کانون های موجود را در شهرستان اصفهان (دشت سگزی تا گاوخوی)  همچنین محور انارک به نائین و منطقه نصرآباد در شهرستان آران و بیدگل بحرانی می‌دانند.
(سه شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۶ شماره روزنامه:  شماره 2956)

به همین آسانی اتفاق افتاد؛ چند نفر فرد مسلح وارد مجلس می‌شوند و هم‌زمان افراد مسلح دیگری حادثه‌ای تروریستی را در حرم امام خمینی خلق می‌کنند. در حالی که رسانه‌های مجازی در سرعت انتشار خبر و کسب اطاعات جدید در تلاش هستند تا یک برد رسانه‌ای را برای خود به ارمغان بیاورند فقط یک سؤال ذهنم را مشغول کرده است مگر به همین آسانی می‌شود اسلحه به دست گرفت و وارد مجلس شد؟ این یک شوک امنیتی است که بدون تردید مردم را بهت‌زده می‌کند.
همچنان تروریست‌های مجلس در حال تیراندازی هستند که دست به قلم می‌شوم. شبکه تلویزیونی خبر تصاویر آرامش نمایندگان در مجلس و پیگیری امور روزانه را به نمایش گذاشته است و فقط زیرنویس این شبکه اخبار مرتبط با حوادث تروریستی را به روز رسانی می‌کند. در کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرام غوغاست و لحظه‌به‌لحظه یک تصویر جدید با رنگ خون و یک فایل صوتی و تصویری همراه با صدای گلوله منتشر می‌شود. حادثه تروریستی تهران در صدر اخبار رسانه‌های جهان قرار می‌گیرد.
ترورها مرور می شوند: هجده روز پس از انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر ایران یک بمب خبری می‌شود. یک‌بار برای حمایت از نظام جمهوری اسلامی، جهان را شگفت‌زده می‌کند و این بار حادثه‌ای تروریستی آن‌هم در یکی از مهم‌ترین نهادهای سیاسی کشور ایران را به صدر اخبار رسانه‌ها می‌رساند.
حادثه حرم امام خمینی بیش از هر چیز بمب‌گذاری حرم امام رضا را در ذهن زنده کرد. حادثه‌ای که داغ سنگینی بر دلم مردم گذاشت و زیارتی که رنگ خون گرفت. چه بسیار باید خرسند بود که این حادثه چند روز پیش و در سالگرد ارتحال امام (ره) رخ نداد و اگرنه داغی سنگین‌تر از مشهد را بر دل مردم می‌گذاشت.
آخرین حوادث تروریستی ایران به شهادت دانشمندان هسته‌ای برمی‌گردد که هر بار یک فرد هدف تروریست‌ها قرار گرفت اما هرگز یک جمعیت و گروه تهدید نشدند. ترور افراد و شخصیت‌های علمی و سیاسی آسیب‌های زیادی به یک کشور وارد می‌کند اما بدون تردید به‌اندازه حوادث گروهی و قتل‌عام مردم بی‌گناه بازتاب نخواهد داشت.
بالاخره پای داعشی ها به تهران هم باز شد: نفوذ تروریست‌ها وقتی نگران‌کننده است که حادثه، قربانیان زیادی را به همراه داشته باشد. در یک دهه گذشته به‌ جز حوادث جنوب شرق کشور و فعالیت عوامل جند الشیطان، سایر برنامه‌های تروریستی توسط نهادهای امنیتی و سربازان گمنام امام زمان خنثی شده‌اند و اهداف دشمنان محقق نشده است.
حوادث تروریستی کشورهای اروپایی و برخی همسایگان ایران باوجود جنگ در سوریه و عراق در حالی به وقوع پیوسته‌ که مردم ایران در کمال اقتدار نظامی و امنیتی و در آرامش عمومی فعالیت‌های خود را دنبال کرده‌اند. اما هم‌زمان با حادثه، داعشی ها مسئولیت این حرکت تروریستی را بر عهده می‌گیرند و نگرانی‌ها افزایش می‌یابد. بله بالاخره پای داعشی ها به ایران هم باز شد!
اکنون چند ساعت از اتمام هر دو حادثه تروریستی می‌گذرد و تمام تروریست‌ها به هلاکت رسیده‌اند و 12 نفر از مردم بی‌پناه و بی‌گناه شهید شده‌اند. بدون تردید تروریست‌ها صحن علنی مجلس را هدف قرار داده بودند اما سرعت عمل مأموران حفاظت و یا اشتباه تروریست‌ها در ورود به راهروهای مجلس مانع از وقوع یک فاجعه شد.
دو حادثه برای جلوگیری از تمرکز: روند نقشه تروریستی بسیار ساده و بدون تردید با شیوه غافلگیری رخ‌داده است و همین روش با اندکی خطای انسانی می‌توانست یک قتل‌عام را رقم بزند. آنچه به نظر می‌رسد همزمانی دو حادثه بیشتر باهدف جلوگیری از تمرکز نیروهای امنیتی بوده است و تروریست‌ها بدون تردید نمایندگان مجلس را هدف قرار داده‌اند. خلوتی حرم امام(ره) در یک روز کاری و آن‌هم در ساعات اولیه صبح ماه رمضان به‌خوبی نشان می‌دهد تروریست‌ها در این مکان شانس زیادی برای ایجاد یک فاجعه نداشته‌اند مگر اینکه فقط تمرکز نیروهای امنیتی را از بین ببرند.
ساختمان مجلس یک مزیت بسیار خوب دارد و آن‌هم طراحی و جداسازی بخش‌های مختلف آن به‌وسیله راهروهای جداگانه است. اما گیت‌های امنیتی پیچیده‌ای برای تسهیل ارتباط مردم و نمایندگان وجود ندارد و بنابراین عدم‌تشخیص به‌موقع از سوی نیروهای حفاظتی می‌تواند بسترساز یک حادثه باشد. عده‌ای ناآگاهی تروریست‌ها در تشخیص راهروهای صحن علنی را عامل نجات نمایندگان می‌دانند که بسیار دور از ذهن به نظر می‌رسد زیرا یک تروریست حرفه‌ای و با برنامه پیش از اجرای برنامه، محل حادثه را بررسی و تصاویر لازم را تهیه و روی نقشه ساختمان شرایط ورود و خروج را ترسیم می‌کند. بنابراین تروریست‌ها احتمالاً یا در زمان‌بندی دچار خطا شده‌اند و یا با هوشمندی نیروهای حفاظت، درهای صحن علنی پیش از اقدام تروریستی مسدود می‌شود.
سیاست زیر قبای ریاست: مجلس زیر رگبار است اما نمایندگان روال عادی قانون‌گذاری را ادامه می‌دهند و این خود بیانگر قدرت و سرعت نیروهای امنیتی است که حادثه را به‌ محیطی با ریسک کمتر انتقال می‌دهند. آرامش علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی بسیار عجیب به نظر می‌رسد. لاریجانی در کمال خونسردی وارد مجلس می‌شود آن‌هم مجلسی که زیر رگبار گلوله است. از قرار بیرون صحن علنی مجلس مراحل فیلم‌برداری یک فیلم حادثه‌ای در حال انجام است و لاریجانی و سایر نمایندگان هم می‌دانند که گلوله‌ها مشقی هستند. تماشای تصویر کوچک صحن مجلس از شبکه خبر هم آدم را بهت‌زده می‌کند که یعنی واقعاً هیچ اتفاقی نیفتاده است یا تلویزیون و ریاست مجلس هماهنگ شده‌اند که مردم نگران نشوند و اینجاست که سیاست زیر قبای ریاست مجلس بیش از گذشته به چشم می‌آید.
ما بی‌تفاوتیم یا رسانه ملی: نگرانی در میان مردم زیر بمباران خبری اوج می‌گیرد؛ عده‌ای از همین مردم بدون هیچ مقام و جایگاهی شهید می‌شوند اما تمام برنامه‌های تلویزیون به روال عادی اجرا می‌شوند و فقط بخش خبری 20:30 حوادث را از ابتدا تا انتها به تصویر می‌کشد و بعد هم که مصاحبه‌های بی‌تفاوتی مردم از یک روز پرتنش پخش می‌شود. صادقانه می‌پذیرم که من هم بی‌تفاوت شده‌ام از قرار مرگ برای ایرانی‌ها خیلی آسان است خیلی. تلویزیون را که تماشا می‌کنم احساس می‌کنم فوق فوقش مثل همین چند روز پیش استقلال شش گل از یک تیم عربی خورده است یکم ناراحت شدیم و اندکی غیرتی و تمام شد. حالا هم چند ساعتی مجلس و حرم امام به هم‌ریخت چندنفری کشته شدند و تمام شد. راستش را بخواهید من هم بی‌تفاوتم مثل رسانه ملی شاید اگر امروز در حوالی حادثه بودم و گلوله‌ای هم نثار من می‌شد شب که تلویزیون را تماشا می‌کردم روزم را و حتی زخم گلوله‌ام را فراموش می‌کردم. این رسانه دوست‌داشتنی است آرامش‌بخش است چه خوب ما را بی‌تفاوت می‌کند.
خب خیالمان راحت شد داعش اینجا هم آمد ترور هم کرد و تمام شد حالا اگر بازهم حادثه بیافریند دیگر واکسینه شده‌ایم؛ یعنی صداوسیما همه را واکسینه کرده است. بعد هم در این بیکاری و رکود اگر شهادت نصیبمان شود که بهترین پاداش است؛ من که الآن فقط به شام فکر می‌کنم شما را نمی‌دانم.
(سینا ایرانپور انارکی چهارشنبه 17 خرداد 1396)