این بار به سراغ یکی از مناطق دیدنی به نام روستای عشین می رویم. باالی گشت همراه شوید.
روستای عشین نام روستایی در ۳۰ کیلومتری شهری به نام شهر انارک است. این روستا روی تپه ای واقع شده است  و وقتی که به این روستا نگاه می کنید مجموعه ای دیدنی از خانه های گلی در جلوی چشمانتان قرار می گیرد. این خانه های گلی به اندازه ای با طبیعت عجین شده اند که این تصور را به وجود می آورند که از دل طبیعت به بیرون آمده اند.
روستای عشین در منطقه ای بسیار خشک واقع شده است و با نگاهی به روستا هم می توان این موضوع را متوجه شد، یکی از اولین سوال هایی که هنگام ورود به این روستا به ذهن می رسد این است که چرا باید در چنین جای خشک و بی آب و علفی زندگی وجود داشته باشد. شاید امروزه چنین باشد اما در این منطقه ۳ رود وجود دارد که در گذشته پل ارتباطی بین این روستا با شهرهای  انارک و اردکان بوده است.
این ۳ رود در واقع آب مورد نیاز روستا و تعدادی از زمین ها را تامین می کنند و البته که در گذشته آب مورد نیاز کاروان ها را هم تامین می کرده است چرا که این منطقه، منطقه ای کاروان رو بوده است. آب این رود ها از چشمه هایی تامین می شود که در زیر هر چشمه استخری وجود دارد و آب چشمه ها در این استخرها ذخیره می شود.
همان طور که در بالا هم گفته شد این روستا روی تپه ای رو به دشتی خشک و پهناور قرار دارد. از این روستا تصاویری موجود است که تاریخ آن ها به ۷۰ سال قبل نیز بر می گردد و اگر که امروز به تصاویر آن سال ها نگاه کنیم می بینیم که اصلا فرقی نکرده است.
در این روستا حمامی وجود دارد که در کنار استخر کوچک آب قرار دارد. جالب این که بدانید که اگر روی بلندی بایستید آن قدر این دشت پهنار و مسطح است که تا چندین کیلومتر دورتر هم به راحتی معلوم است و حتی از آن جا می توان تپه های ریگ جن را هم دید.
اگر که دوست دارید یکی از بکرترین و دست نخورده ترین روستاهای ایران را از نزدیک ببینید و با معماری خانه های کویر آشنا شوید پیشنهاد می کنیم روستای عشین را ببینید از آن جایی که این روستا در حاشیه ی کویر قرار گرفته است از آسیب های انسانی دور مانده است و به همین دلیل است که به محض عبور از این روستا یاد خانه های تاریخی گذشته می افتید. همچنین سفر به این منطقه شما را با سختی های زندگی کویر نشینی آشنا می کند و می بینید که انسان چطور می تواند با کمترین امکانات مثل آب، زندگی کند و زیستگاه را به وجود بیاورد.
از جاذبه های دیدنی روستای عشین می توان به موارد زیر اشاره کرد.
خانه های روستای عشین: این خانه ها کاهگلی هستند و معمولا یک اتاق بیشتر ندارند، سقف این خانه ها به شکل گنبد است و بیشتر آن ها پنجره هم ندارند. از آن جایی که این خانه ها پنجره ای ندارند انتظار می رود که محیط داخل آن ها تاریک باشد با این حال نور مورد نیاز خانه ها از سوراخ هایی که روی دیوار و سقف هستند تامین می شود. تابستان های این کویر بسیار گرم و زمستان های آن سرد است و به همین دلیل در فصل زمستان بومی های این روستا از بخاری های هیزمی برای گرم نگه داشتن خانه استفاده می کنند.
حمام روستای عشین: جاذبه ی دیگری که در صورت سفر به روستای عشین نباید از دست بدهید حمام آن است که در فاصله ی چند متری روستا قرار دارد. این حمام در نزدیکی استخری قرار دارد که این استخر پر از ماهی های قرمز رنگ است و از دیدنی های روستا است. این استخر کوچک هم آب مورد نیازش را از چشمه می گیرد. وقتی که وارد حمام این روستا می شوید با فضایی درست شبیه به همه ی حمام های قدیمی روبرو می شوید فضایی که دارای هشتی ورودی، گرمخانه، شاه نشین و خزینه است و در ساخت گچبری و تزیینات آن از آهک استفاده شده است.
قلعه کاروانسرا در روستای عشین: از دیگر دیدنی هایی که زمانی که در روستای عشین هستید باید ببینید، قلعه کاروانسرا است. این کاروانسرا از سنگ های لاشه و آجر ساخته شده است و بعد از ورود از سر در به دالانی در آن می رسیم که البته به مرور زمان دچار فرسودگی شده است و چیز زیادی از آن دیده نمی شود.
روستای عشین جایی است که ورود به آن یعنی خلوت با خودتان، انگار که به جایی وارد شده اید که فقط و فقط برای شما ساخته شده است. شاید عشین جایی نباشد که هر کسی آن را می شناسد و در طول این سال ها هم مورد بی مهری گردشگری قرار گرفته باشد ولی مطمئن باشید در این روستا چیزهایی را پیدا می کنید که هیچ وقت در محیط شهری پیدا نمی کنید، چیزهایی مثل سکوت عجیب، خانه های کاهگلی و ساخته شده از خشت، خانه های قدیمی و… البته یک آسمان که شب ها پر از ستاره می شود.
زندگی در این گوشه ی ی دنیا به اندازه ای جالب بوده است که یکی از محققان و سفرنامه نویسان معروف اتریشی به نام آلفونسو گابریل هم به آن سفری داشته است. این جا همان جایی است که یکبار سفر به آن کافیست تا خاطره ی آن تا ابد در ذهنتان ماندگار شود.
(مجله گردشگری الی گشت / ۱۳ دی ۱۳۹۶ - ۱۶:۴۷)

انارک نیوز - این بنای زیبا توسط حاج محمد علی حاج حیدر انارکی از سنگ و خشت و آجر و به سبک چهار ایوانی در حدود 120 سال پیش ساخته شده است،که متاسفانه سنگ مرمرین شناسنامه آن در بهمن ماه 1378خورشیدی به سرقت رفته است. 10 سال بعد یعنی در سال 1387 خورشیدی به منظور حفظ این اثر تاریخی و پذیرایی از میهمانان و گردشگران كویر بازسازی شده و امكانات رفاهی برای اقامتی راحت و خاطره‌انگیز در اختیار دوستداران طبیعت و فرهنگ ایرانی قرار گرفت. 
این رباط (كاروانسرا) دارای 1600 متر زیربنا بوده و 16 اتاق با امكانات استراحت و طراحی سنتی و زیبا، سرویس های بهداشتی و حمام، دو دستگاه سوئیت مجهز، سالن موسیقی و غذاخوری می‌باشد. طراحی و دكوراسیون كلیه این مكانها با ذوق بی‌اندازه و با اتكا به فرهنگ و هنر و سنتهای ایرانی انجام گردیده است.
برنامه های مهمانسرا: مدیریت رباط انارك، جهت رفاه حال گردشگران و بهره افزونتر ایشان از سفری كویری برنامه هایی را تنظیم و ارائه می‌نماید.
نشانی : نائین، انارک، رباط انارک، تلفن رزرو:  03146202755 تا 56 ، دورنگار: 03146202757 و همراه 09124738779
خدمات : سیستم گرمایشی این اقامتگاه هیتر برقی است. اقامتگاه دارای پارکینگ رو باز با ظرفیت 20 خودرو می باشد. شهر دارای نانوایی ، پست بانک ، تعاونی و درمانگاه می باشد. سوئیت های اقامتگاه دارای سرویس بهداشتی فرنگی و حمام در داخل اتاق هستند ولی سرویس بهداشتی ایرانی و فرنگی و حمام برای بقیه اتاق ها عمومی و در خارج از اتاق قرار دارد.


خلاصه ای از (سیری در ایران)

انارک نیوز - کُمَه (تلفظ نائینی) یا کُومَه (تلفظ فارسی) غذایی محلی مخصوص منطقه نایین است که تقریبا در چوپانان دیگر وجود ندارد. قبلا تهیه و مصرف می شد و این غذا درحقیقت نوعی پنیر می باشد که طرز تهیه آن از نائین آنلاین -نقل قول می شود.
مواد لازم جهت ساختن کومه  (کمه): آرد جو یا گندم – پونه تازه – شیر گوسفند
ابتدا آرد جو یا گندم را خمیر کرده و سپس با پونه مخلوط نموده و می گذاریم تا مدتی بماند تا مخلوط کاملا کپک بزند سپس آنرا خشک کرده و در جایی قرار می دهیم تا زمانی که فصل درست کردن کومه فرا برسد که در اوایل پاییز یا چند روز زودتر زمانی که هوا خنک شده است البته این زمانی است که گوسفندان شیر کمی دارند و فصل تمام شدن شیر گوسفندان است. (مخلوط آرد جو یا گندم را با پونه مایه کومه می نامند.)
برای ساختن کومه 200 گرم از این مخلوط را خوب سائیده تابه پودر تبدیل شود سپس در داخل یک پارچه نازک نخی قرار میدهیم و آنرا با در حدود دو کیلو شیر مالش می دهیم تا شیر خوب سفت شود (شبیه ماست شود) که این در حقیقت مایه کومه است . سپس آنرا داخل پوست گوسفند میریزیم و به مدت سه روز در محلی خنک و سایه آویزان میکنیم بدون آنکه چیزی به آن اضافه نمائیم (این یعنی پوست را گرسنه نگه میداریم).
سپس روزی نیم کیلو یا کمی بیشتر شیر را با همین مقدار آب مخلوط کرده در داخل پوست می ریزیم. البته باید هر روز قبل از اضافه کردن شیر؛ پوست را به مدت 2 الی 3 ساعت در داخل آب قرار دهیم تا ضمن نرم شدن پوست ؛ رنگ کومه از حالت تیره خارج گردد و سفید رنگ شود. سپس دو باره پوست را به محلی آویزان کرده تا کم کم آب آن از پوست خارج گردد. این کاررا باید به مدت چهل روز انجام دهیم تا کومه بنا به گفته محلی"پا برسد" یعنی به عمل آید.
کومه غذایی خوش خوراک مخصوصابرای صبحانه اشتها آور می باشد. بنا به گفته قدیمی ها دارویی برای استخوان درد پا درد و کمر درد میباشد قیمت این محصول با کیفیت عالی با قیمت گوشت گوسفند (در هر زمان) برابری می کند زیرا ارزش غذایی بالای آن با گوشت گوسفند برابر است. لازم به ذکر است که برای تهیه کومه باید از شیر گوسفند استفاده شود ولی بدلیل عدم دسترسی به شیر گوسفند از شیر گاو و یا حتی شیر پاستوریزه هم استفاده می کنند.
(چوپانان آباد)