مثنوی «از انارک تا چوپانان»

سیدعلی آل‌داوود در سالروز مرگ حبیب یغمایی و در گفت‌وگو با ایبنا: سرنوشت نامعلوم کتابخانه «حبیب یغمایی» پس از سال‌ها/ از روباه و زاغ تا مصدق 
سید علی آل‌داوود می‌گوید: کتابخانه حبیب یغمایی یک وقف‌نامه و اساسنامه دارد اما هم نام و هم جای آن را تغییر دادند.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) 35سال پیش در چنین روزهایی در اردیبهشت‌ماه سال 63، حبیب یغمایی درگذشت، روزنامه‌نگار، شاعر و نویسنده‌ای که عموم مردم، بیشتر او را با شعر «روباه و زاغ» در کتاب فارسی سوم دبستان به یاد دارند و می‌شناسند؛ در حالی‌که سابقه مطبوعاتی او، کم از شاعری‌اش ندارد. سردبیری و انتشار مجله سیاسی و ادبی «یغما» در 31 سال متوالی مهری بر تایید این سابقه مطبوعاتی و از کارهای کم‌نظیر در تاریخ مطبوعات ایران است. یغمایی که از نوادگان دختری یغمای جندقی بود، بر خلاف پدر و برادران خود که فامیل «آل‌داوود» را برگزیده‌اند، از ابتدا فامیل را از سمت مادری انتخاب کرده است. یغمایی قبل از مرگ خود آرامگاه و کتابخانه‌ای به نام خود در بیرون از شهر زادگاهش (خورو بیابانک) احداث می‌کند که بعد از مرگ، جنازه‌اش به آنجا منتقل می‌شود، اما کتابخانه‌اش دچار مشکلاتی می‌شود که برای اطلاع از همین مسائل به بهانه‌ سی‌وپنجمین سالمرگ درگذشت او با برادرزاده او، سید‌علی آل‌داوود نویسنده و پژوهشگر گفت‌وگویی داشتیم.
سید علی آل‌داوود اینگونه صحبت‌هایش را آغاز کرد: مرحوم حبیب یغمایی روز 24اردیبهشت63 در تهران فوت کرد و جنازه‌اش هم به زادگاهش در خور و بیابانک منتقل شد. آنجا یک آرامگاه شخصی برای خودش ساخته بود در کنار کتابخانه‌ای که به اسم حبیب یغمایی تاسیس کرده بود که حدود 10هزار جلد کتاب داشت. این کتابخانه را در زمان حیات خودش به وزارت فرهنگ و هنر واگذار کرد. آنجا این کتابخانه دایر بود اما بعد از انقلاب جابه‌جا شد و کسانی که صلاحیت نداشتند، اسم کتابخانه را هم عوض کردند. ولی اصل قضیه این بود که ایشان در بیرون شهر خوروبیابانک روی یک تپه هم آرامگاه و هم کتابخانه برای خود ساخته بود. 

^{آرامگاه حبیب یغمایی در خوروبیابانک}
...شعر حبیب یغمایی تابع سبک سعدی شیرازی است
نویسنده «هفت اقلیم کتاب» در ادامه درباره ویژگی شعر حبیب یغمایی عنوان کرد: مرحوم یغمایی چند ویژگی خاص داشت. شاعر برجسته‌ای بود و شعر او ساده، روان و بی‌تکلف بود. دیوان اشعار او خیلی مفصل نیست و شاید در حدود هفت هزار بیت شعر داشته باشد. ولی در شعر چون کاملا از سبک سعدی متابعت کرده است، شعر او کاملا روان و مفهوم است و به همین دلیل سال‌های اولی که او سرایش شعر را آغاز کرده بود، یعنی از سال 1300 شمسی به بعد، شعرهای زیادی از او در کتاب‌های درسی منتشر شده است. به‌خصوص شعر «روباه و زاغ» او که با گذشت حدود 70 سال، هنوز هم در کتاب‌های درسی درج می‌شود و بچه‌های دبستانی با این شعر آشنا هستند. 
او ادامه داد: علاوه بر این نوع اشعار، یک بخش شعری او تا حدی سیاسی است. از دیگر بخش‌های شعر یغمایی، شعر اجتماعی و اشعاری است که به عشق زادگاهش سروده که شعرهای خیلی برجسته‌ای است؛ مخصوصا مثنوی «خورنامه»  و «از انارک تا چوپانان» که خیلی مثنوی مهمی است و به زبان آلمانی هم ترجمه شده است. و همین طور شعرهای مختلفی که به تناوب در دوره‌های مختلف مجله «یغما» و قبل از یغما در مجله «ارمغان» به چاپ می‌رسانده است. 
آل‌داوود درباره قالب‌های شعری مورد استفاده توسط یغمایی بیان کرد: یغمایی در قالب غزل به ندرت شعر دارد و شعر او بیشتر قصیده، مثنوی و قطعات چند پاره است که اشعار مختلف او طرفدار فراوانی هم یافته است. در زمان حیاتش دیوان مختصری از اشعارش چاپ شده، ولی دیوان کامل او که دو برابر دیوان قبلی است را بنده تصحیح کرده‌ام و به زودی به چاپ خواهد رسید.(چهارشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۵۶)